سهراب

تو این پست می خوام یکی از زیبا ترین شعرهای سهراب رو بزارم

بیراهه ای در آفتاب

ای کرانه ی ما !خنده ی گلی در خواب ، دست پارو زن ما را بسته است

در پی صبحی بی خورشیدیم ، با هجوم گلها چه کنیم ؟

جویای شبانه ی نابیم ، با شبیخون روزن ها چه کنیم ؟

آن سوی باغ ، دست ما به میوه ی بالا نرسید

وزیدیم ، و دریچه به آیینه گشود

به درون شدیم ، و شبستان ما را نشناخت

به خاک افتادیم ، و چهره ی ((ما)) نقش ((او)) به زمین نهاد

تاریکی محراب ، آکنده ماست

سقف از ما لبریز ، دیوار از ما ، ایوان از ما

ازلبخند ، تا سردی سنگ ، خاموشی غم

از کودکی ما ، تا این نسیم : شکوفه _باران فریب

برگردیم ، که میان ما گلبرگ ، گرداب شکفتن است

موج برون به صخره ی ما نمی رسد

ما جدا افتاده ایم ، و ستاره ی همدردی از شب هستی سر می زند

ما می رویم ، و آیا در پی ما ، یادی از درها خواد گذشت ؟

ما می گذریم ، و آیا غمی بر جای ما ، در سایه خواهد نشست؟

برویم از سایه ی نی ، شاید جایی ،ساقه ی آخرین ، گل برتر را در سبد ما افکند