سریال

آدم سریال های پربار ماه مبارک رمضان رو که میبینه بیشتر به این نتیجه می رسه که باید در صدا و سیما رو گل گرفت امروز نشستم یک جلسه این شاهکار ها رو ببینم بعد به این نتیجه رسیدم که اگه این زمان رو هیچکاری نمی کردم بیشتر به وقتم ارزش داده بودم ، سریال هایی که همش تقلیده مثل سریال شبکه 2 که طرف برداشته طرز فکر کارگردان سریال او یک فرشته بود رو به یک شکل دیگه پیاده کرده و یکسری جلوه های ویژه رو به کار برده که همش گافه و این سریال بی ارزش رو بی ارزش تر کرده ، این بابا همه رو به شکل حیوون می بینه انگار بهشتی وجود نداره ، البته به جز حاج آقا ، یعنی فقط برای رفتن به بهشت باید تحصیلات خودمون رو در قم کامل کنیم وگرنه یک حیوون بیش نیستیم ، البته بگذریم از این که بعضی حیوون ها از بعضی انسان ها با شعور تر و با وفا تر و.......... هستن ، البته این سریال ، 2چیز رو یاد میده که البته نتونسته به خوبی نشون بده یا هدفش اینا نبوده ولی من این 2 تا رو از این سریال احساس می کنم یکی اینکه ما انسان ها به دور از هر عشق و عاطفه و احساسی که به هم داریم نسبت به هم خیلی تنهاییم ، تنها تر از اون چیزی که فکر کنیم ، همدیگر رو خیلی دوست داریم مثل مادر و فرزند ، مثل عاشق و معشوق ، ولی باز هم تنهاییم و دوم اینکه هیچوقت از روی ظاهر به کسی اطمینان نکنیم و یا حتی از روی ظاهر از کسی متنفر نشیم ، خیلی باید با کسی گشت تا اون رو شناخت مگر اینکه این وسط یکی یه سوتی بده ، با یه رفتار غلط شخصیت واقعی خودش رو لو بده

من همیشه می دونم یه مطلب رو چه جوری شروع کنم و ادامش بدم ولی همیشه تو پایانش همیشه لنگیدم مثل الان که نمی دونم چه جمله ای میتونه آخر این مطلب باشه به همین خاطر به سرعت می گم خداحافظ