برو

چشمام رو دیدی گریون کافی نبود؟
باید جون کندن ِ دلم رو ببینی پریشون؟
اون کسی که می خواستی عروسکت بشه برای همیشه
من نیستم برو دنبال ِ یه ساده دل ِ بدبخت ِ دیگه
اگه فردا لعنت کردی که سرنوشتت سیاهه
سرنوشتش کار ِ خداست و سیاهیش ماله نفرین ِ روزگاره
بزار یه چیز بگم که آب ِ پاکی رو دستت بریزه
چه بمونی و بری دیگه برام یکیه و فرقی نداره
با بودن و موندنت فقط عمر ِ خودت تلفه
پس برو که باقی ِ عمرت به خوشی بگذره
چون عاقبتت پر از عذاب و غمه
فرق ِ من و تو فقط یه چیزه
ذات ِ من قشنگ و مال ِ تو سیاهه
من مثل ِ آبم و تو پر از خورده شیشه
می گفتن تو جفت ِ من نیستی ، همه
می گفتن ولش کن بزار بره
موندن ِ باهاش پر از اشتباهه
می گفتم شما حسودی میکنین به عشقی که مال ِ منه
حالا فهمیدم که دلم چه خطایی کرده
با من موندن ِ تو دیگه محاله
من رو داشتن دیگه یه خیال ِ خامه
آخرین کلام ِ ما دیگه خداحافظ عزیزمه
حامد – اسفند 85

خسته

خسته

می دونم دوستم نداری عزیزم
ولی نمخوام باورکنم ، ببینم
که بدون ِ تو چجوری اشک می ریزم
می دونم بدون ِ تو می میرم
تو نبودی اولی تو عمرم
ولی قسم به تمام ِ مقدساتم
تو هستی تنها و یدونه عشقم
وقتی می گه وجود و روحم
تو رو می خوام با تمام ِ وجودم
نمی تونم بهش دروغ بگم
آخه اهل ِ ریا نیستم
نه ولی من می تونم
بدون ِ تو بمونم
حتی یه قطره اشک هم نریزم
نه اینکه کم شده نسبت به تو عشقم
دیگه نمی کشم ، بریدم
اگه می خوای بری از پیشم
برو و دیگه نیا جلو چشمم
دیگه حتی نیا تو خوابم
دیگه نده من رو عذابم
بزار بری از یادم
آخه خستم ، دیگه نمی تونم
حامد – اسفند 85

مجرم

عشق را به جرم ِ دیوانگی انکار نمی کنند
مجنون را به جرم ِ دلدادگی اعدام نمی کنند
رازقی را به جرم ِ زیبایی لگد نمی کنند
سفید را به جرم ِ پاکی سیاه نمی کنند
حق را به جرم ِ درستی پایمال نمی کنند
زن را به جرم ِ خوش صدایی زندان نمی کنند
مرد را به جرم ِ سختکوشی احضار نمی کنند
اشک را به جرم ِ خیسی پاک نمی کنند
آسمان را به جرم ِ وسعت داشتن محصور نمی کنند
عاقل را به جرم ِ دانستن مضحکه نمی کنند
جاهل را به جرم ِ ندانستن استحضاء نمی کنند
گدا را به جرم ِ نداشتن اشارت نمی کنند
پولدار را به جرم ِ داشتن حسادت نمی کنند
فریاد ِ حق را به جرم ِ بلند بودن خاموش نمی کنند
آرزومند را به جرم ِ خواستن اهانت نمی کنند
خدا را به جرم ِ آگاهی بازخواست نمی کنند
می فهمی؟
گمان نمی نکنم
تو را به جرم ِ نفهمیدن فراموش می کنم

حامد – اسفند 85

پشیمون

من قطره و تو دریا
من ندا و تو فریاد
من زمین و تو بالا
من دیروز و تو فردا
من زشت و تو زیبا
من سقوط و تو پرواز
من غم و تو شادی
من همه بی قرار و تو همه بی خیال
من سرد و تو گرم
من یأس و تو امید
من شروع و تو پایان
ولی با تمام ِ این حرفا
اگه نباشی یار ِ من
غمخوار ِ من
تو سختی ها همراه ِ من
تو اون آخر ِ دنیا
این تویی که پشیمونی نه من

حامد - بهمن 85

بی خیالی

فریادی که اسمت رو صدا زد
فریاد ِ من بود
تو نشنیدی
نگاهی که دنبال ِ تو بود
نگاه ِ من بود
تو ندیدی
دستی که سوی تو دراز شد
دست ِ من بود
تو نگرفتی
عشقی که تو رو می خواست
عشق ِ من بود
تو نخواستی
عشقی که تو رو میخواد
عشق ِ من ِ
تو نمی خوای
خیالی که همیشه توی ِ فکر ِ من ِ
خیال ِ تو ِ
تو بی خیالی
اشتباه ِ خواستن ِ تو، بی خواستن ِ من
اشتباه ِ من بود
تو بی گناهی
حامد – بهمن 85

پوچ

پوچ
همیشه شعرام غم داره
چون زندگیم تو رو کم داره
همیشه شعرام پر از سَرماست
چون دستام گرمی ِ دستات رو کم داره
قلبت رو بسپار به جونم
روحت رو پر کن از وجودم
سرت رو بذار رو شونم
تا برات همیشه عاشقانه بخونم
فکرت شده شریان توی خونم
عشقت شده همۀ تار ِ پودم
تو زندگی بدون ِ تو هیچم
بیا و بشو همه چیزم
نه برای اینکه بی یارم
برای اینکه ویرانم
تشنۀ با تو بودنم
بیا و از حضورت بکن سیرابم
می دانم که نمی شنوی صدایم
باور نمی کنی که این همه برای تو می سرایم
ولی می گویم به خدایم
او که در خلوت و تنهایی شده همراهم
برسان به او ندای عشقم
بنشان بر دلش مهرم
تا به آسمان نرسیده فریادم
بی او از خود و زندگی بیزارم
کاش می شد همراه ِ من بختم
تا به از این شود احوالم
حامد – 29 بهمن 85

بی قراری

یک شب دیگر را به یادت سر کردم
گل خاطرات گذشته را پرپر کردم
سرنوشتم را بارها لعنت کردم
برای تو یک مشت دعا کردم
یک سبد گل ِ لاله نذر کردم
دو دست را به سوی خدا بردم
چرا همیشه آسمان ِ این دل بارانی است
هر چه عشق است با تمامیش از من فراری است
برای تو همیشه این دل قربانی است
همیشه فاصله در حال ِ زیادی است
همیشه سهم ِ این دل بی قراری است
آرزوهای من همیشه پوشالی است
فردا های من پر از توخالی است
در این دنیا برایم دیگر مجالی نیست
بی تو و عشقت دیگرامیدی نیست
بی حسّ ِ نفس هایت ، فردایی نیست
بی وجود ِ آغوشت ، گرمایی نیست
دیگر برای با من بودن، یاری نیست
آه چقدر این دلم تنگ است
درهای امید به رویم بسته است
همیشه در اول و آخرم خداحافظ است
حامد- 28 بهمن 85

من و تو

عزیزم ، عشقم ، قلبم
من و تو مثل دو تا کوهیم
که انگار به هم نمی رسیم
من و تو واسه هم دیریم
خیلی وقته که از همدیگه دوریم
فصلۀ بین ِ ما
شده از انیجا تا خدا
بیا کاری کنیم کارستون
بریم توی ِ قصه ها
که فردا ها
بشیم ورد زبون ِ بچه ها
قصمون جوادانه شه
بیا دیر و زودش کنیم
فاصله رو کمش کنیم
بازم همو بغل کنیم
بشیم دو تا پرنده
تو آسمون سفر کنیم
شبیش بشیم ، آبی شیم
بریم تو راه ِ خدا
تو راهمون ستاره رو سوار کنیم
بریم بالا ،تا خدا رو صداش کنیم
بگیم که ما با هم شدیم
دوباره یار ِ هم شدیم
به کوری ِ چشم ِ حسود رفیق شدیم
می خوایم با هم بمونیم
قدر ِ همو بدونیم
سنگ صبور ِ هم بشیم
دو یار ِ بی کلک بشیم
خبر دارش که کردیم
اجازش و بگیریم
از پیشش بریم
اول ستاره رو برسونیم به خونش
بدش بریم یه جایی که دیگه غم نباشه
کنار ِ هم بشینیم ، به هیچیم فکر نکنیم
همیشه با هم بمونیم
تو عشق ِ هم بسوزیم
حامد – بهمن 85

دریا پری کاکل زری قسمت ِ یکی مونده به آخری

با تو برام بهشته / حنا کنم دست و موم/یاد ِ تن تمیزش
رو پیشونیم نوشته / شنبه به دنبال ِ کار/دمپختک ِ لذیذش
اما آقا ذوالفغار / یه سر برم به بازار/ بازی و جیغ و ویفش
بچۀ صحرا و مار / وقت درو و شخمه/ صفای ِ بی دریغش
با منطق ِ دهاتیش / کاشتن ِ بذر و تخمه/قلب ِ بی شیله پیله اش
باهوش ِ تیز ِ خاکیش / تو گرمای ِ تابستون/اون بوی ِ شنبلیله اش
فهمید تو این زمونه / باید برم تا تهرون /می شه چراغ ِ راهت
عصر ِ خرید و چونه / آهنگری، سلسیبیل/تو تاریکی پناهت
دنیای ِ وغ وغ صاهاب / دنبال ِ تیشه و بیل/پری یه جسم خسته
ترس و گناه و ثواب / پری با آه وناله/پر از ترک، شکسته
عشق ِ قشنگ ِ ماهیش / افتاد زمین مچاله/ زخم زبون چشیده
محکوم به مرگه از پیش / چهل روز و چهل شب/ چینی لبش پریده
گفت پری تاج ِ سرم / یه کوره آتیش و تب/ مسافر ِ راه ِ دور
پالون ِ روی خرم / نه لب می زد به آبی / برگشته از لب ِ گور
من بچۀ دهاتم / نه داشت قرار و خوابی/ دلش گرفته و تنگ
یه خر چرون ِ لاتم / هزار تا زخم رو شونه اش/ خیره و مبهوت و منگ
خونه ام قد ِ یه پیله اس/ یه جوب ِ اشک رو گونه اش/پر از جدال و پرسش
یه گوش تو طویله اس / تو حال هذیون و تب/جنگ و گریز، کشمکش
تو پیرهن ِ عروسی / همش می گفت زیر لب/ مثل ِ کسی پای ذکر
کنار می پوسی / اگر دیدین یه روزی/ نشست یه گوشه در فکر
داداش غلام بی کاره / یه عاشق ِ پشیمون/زمان گذشته آهسته
قاچاقچی ِ سیگاره / خسته و پیر و داغون/پشت ِ درای بسته
میندازدت به قلاب / با چشم تر، هاج و واج/قورباغه ها همه لال
می خوردت مثل ِ آب / نگا می کرد به امواج/ کوسه یه گوشه بی حال
سبزی پلو با ماهی / بهش بگین کاکل زری/پاییز سرد ِ غمگین
روغن ِ کرمانشاهی / دیر اومدی ، مرد پری/ یهو، یه برف ِ سنگین
قورتت میده درسته / دریا تمام مدت/پری سرش توی ِ لاک
مثل ِ هلو با هسته / نگاش می کرد با دقت/ صبح تا غروب فکر خاک
پری نشست کنارش / گفت بچه های دریا/اما خراش ِ روحش
یکی یه دونه یارش / شاپریا ، ماهیا/ناله و آه و اوهش
گفت عاشق ِ کم نفس / شاپریا ، ماهیا/ زخم نمک چشیده اش
یه پا جلو، دو پا س / پری یکی یه دونه/ سوزش و اشک دیده اش
همش به فکر چاره / بزرگ شده شبونه/ با گردش ِ روز و شب
دعا و استخاره / وقتش دیگه رسیده/مثل حرارت ِ تب
عاشقی مثل ِ تبه / خوب و بد و چشیده/بدون ِ حرف ودعا
یه درد ِ لا مصبه / فهمیده تنهایی چیه/نسخه و حب و دوا
یه جور مرض، یه ویره / جاش کجاس، پری کیه/بدون ِ دوز و کلک
بازی با دمب ِ شیره / پاشین برین مثل باد/ فرونشست، کم کمک
بزن بریم تو دریا / بدون ِ داد و فریاد/درد ِ دلش خود به خود
تا انتهای ِ دنیا / دختر و بیارین/یه ذره شد ، یه نخود
رو کول ِ من سواری / تو خونه اش بذارین/شکر خدا بهار اومد
تو دشتای ِ مرواری / صدتا پری با دسته گل/کمپوزه با خیار اومد
رو تپه های ِ مرجان / ساز و دهل، دیمبل و دیمبل/شلوغ پلوغ، برو بیا
یکی می شیم، تن و جان / با مرهم ِ زخم و دعوا/بزن بکوب ِ ماهیا
دهاتی ِ بی صاحاب / رقص کنون، دس دعا/سلام علیک مبارکا
پام برسه توی ِ آب / هنگ ِ نهنگ/دمب شما سه چارکا
مثل ِ جناب ِ یونس / با پرچمهای ِ رنگارنگ/قاشق زنی پشت ِ درا
بی کس و کار و مونس / کوسه خانوم با دنگ و فنگ/چش چرونی تو سرسرا
میرم تو حلق ِ ماهی / لبای ِ سرخ، پیرهن ِ تنگ/بخور بخور، سیزده به در
روزم می شه سیاهی / قورباغه ها با چلچراغ/عدس پلو، روش شکر
زیر زبون ِ کوسه / با کاسه های ِ آش ِ داغ/چراغونی، عروسیا
به جای ناز و بوسه / رشته و سیر، روش لعاب/نقل و نبات، مهمونیا
می شم مث ِ فرینی / بزن و بکوب، رفتن رو آب/دریا پر از جشن و سرور
پورۀ سیب زمینی / پری مثه یه مرده/تول و فتح و غرور
کاکل زری وامونده / ترمۀ بید خورده/خانم پری هول هولک
سر رو راهی می مونده / افتاده بود تو ساحل/ ئلش پر از انگولک
گفت : قرعۀ فال ِ من / سرش پر از خاک و گل/نگاهی کرد به اطراف
ماهک ِ شوال من / چشاش بدون ِ نگاه/به بیشه های شفاف
من بچۀ زمینم / خیره به پایان ِ راه/به آبشاری از نور
بخوای نخوای، همینم / طفلکی رو مثل ِ موش/به تپه های ِ بلور
تو هم خانوم فرنگی / گرفتن اش روی دوش/پنجره ها همه واز
ماهی ِ رنگارنگی / با ناز و بوسه ، یواش/صدای ِ ساز و آواز
برگرد به شهرت نورت / گذاشتن اش توی ِ جاش/دریا همه خیرگی
به خونۀ بلورت / تا این که اومد به هوش/نه سایه، نه تیرگی
به جایی که جای ِ توس / آتیش فشان ِ خاموش/گنبد ِ هفت آسمون
نشونۀ پای ِ توس / پا شد نشست توی ِ جاش/هزارتا رنگین کمون
دریا ننه، خواهرات / غصه می ریخت از نگاش/جهان ِ اوج و پرواز
نشسته ان، چش به رات / گفت ای خدا خر شدم/دنیای ِ جادو و راز
اما انار ِ دونه/ حسابی منتر شدم/این همه ظاق ِ نصرت
خدا خودش می دونه/ کاکل زری کلک بود/این همه راه و وسعت
به مرگ ِ این قاطرم / آرد ِ توی ِ الک بود/این همه نور و شهاب
یادت توی ِ خاطرم / یه سایه بود خیالی/کجا بودی توی آب؟
تا زنده ام می مونه / قرعۀ پوچ ِ خالی/شاید فریب و جادوس؟
اصل ِ کارم همونه / با وعده های ِ دروغ/یه خواب ِ پرهیاهوس؟
پرش دلش آش و لاش / باد ِ هوای توی ِ بوق/تصور ِ واهیه
افتاد روی ِ دست و پاش / عاشقی خیر سرش/شاید همه اش یه رویاس؟
گفت زلفعلی نگام کن / با اون الاغ ِ گرش/راس راسی اینجا دریاس؟
نگا به سر تا پام / خرکچی پشمالو/یه اتفاق محال
تنم بلور ِ چینه / خنگ . بی ریخت و هالو/معجزه بود یا خیال؟
چشام دو تا نگینه / دیدی چه طور ولم کرد؟/صوت کاکل زری
دمم طلای ِ نابه لگد زد و لهم کرد؟/با خط و خال ِ پری
قیمت ِ صد تا گابه / دریا گرفت ماچش کرد/تو روشنی - سیاهی
بذار من و رو طاقچه / ناز و نوازشش کرد/انگار بگو یه ماهی
یه گوشۀ توی ِ باغچه/ گفت ای پری جون من/چشاش چشای ِ کوسه
یه وقت که سختی اومد/گنج سلیمون ِ من/ روی ِ لباش یه بوسه
بلا و قحطی اومد/ تو مال ِ موج و آبی/دریا پر از نشونه اش
ببر من و به بازار / رنگین کمون ِ خوابی/هر ذره ای نمونه اش
بفروش هزار تا دوزار/ جنس ِ تو از خیاله/ مثل ِ خیال، مثل ِ خواب
وقتی شدی گرسنه/ وصلتِ تو محاله/موج می زد توی ِ آب
داشتن من یه حسنه/ تو از تبار ِ نوری/صداش میومد یواش
بذار من و لای ِ نون/ یه آرزوی ِ دوری/زمزمۀ نفس هاش
بخور من و نوش ِ جون/زلفعلی مال ِ خاکه/ می گفت؟ چادر قرمزی
کاکل زری بیچاره/ درخت ِ بید و تاکه/دنبۀ توی ِ دیزی
با قلب پاره پاره / مال ِ ننه هاجره/ فکر توام همین آن
گفت ماهی ِ قناتم / دخترای ِ بندره/ جون ِ ننه ام، به قرآن
گل گاوزبون، نباتم/ واساده رو زمینه/ تو بازی و سرسره
پاشم برم که دیره/ فکر نماز و دینه/ترس از لولو خرخره
فردا عید ِ غدیره/اما نگاه خوبش/سینه زنی، آب تنی

باید برم تو حموم/حرفای پای جوبش./لیس زدن ِ بستنی

عشق

یه چند وقتی بود که نبودم، بخاطر یک سری از مشکلات اول می خوام از اونهایی که تو این مدت باز هم به وبلاگ سر زدند تشکر کنم، دوم از کسانی که در نظر سنجی شرکت کردند، اگه واقعا همین تعداد هم وبلاگ رو ببینند باز هم برای من بسی خوشحالی و امید ِ و انرژی، برای این پست یکی از مثلا شعرهام رو براتون می زارم، می دونین که من از همون اول که شروع کردم از خودم به نوشتن، گفتم این چیزهایی که می گم شعر نیستن و من هم شاعر نیستم، فقط احساساتم هستند ولی یه بار مجله دوچرخه رو خوندم و یه چیزهایی رو به عنوان ِ شعر چاپ کردن به خودم گفتم دمت گرم، بعد دیدم حالا که اینها، این چیزها رو به عنوان ِ شعر چاپ می کنند و بعد هم با کمال ِ وقاحت و ادّعا اسم خودشون رو می زارن شاعر چرا من به مطلب های خودم نگم مثلا شعر؟ این بود که گفتم مثلا شعر و لی باز هم نمی گم که من شاعرم و برعکس ادّعا می کنم که شاعر نیستم، من فقط یه آدمی هستم که اگه کاری رو دوست داشته باشم و خودم رو خوشحال کنه انجام می دم. در ضمن قسمت ِ آخر دریا پری کاکل زری رو در پست بعدی حتما می زارم و پست بعدی هم سری میاد چون واقعا یکی از دوستام برام ایمیل زده بود که ادامش رو بزار. راستی ولن تاین هم مبارک برای همۀ عاشقان
قصّۀ تلخ ِ عشقی در سینه دارم
که گر به خدا هم بگویم
می گرید با روز و شبم
شب با چشمانی بارانی می خوابم
سپیده دم به یادِ او بیدار می شوم
آسمانش صاف ِ صاف است
گر خدا دست ندارد
چه کسی پاک کرده قطره های اشکِ مرا
تو گمان نکن که سر به هوایم
به یاد ِ اویم
که از خود بی خود می شوم
از سپید دوباره سرخ می شوم
بی دلیل در خود گم می شوم
تو ببین چگونه آهسته فریاد می شوم
برای او همیشه سنگ ِ صبور می شوم
چه زود فردا می شوم
برای دیدنش همیشه بیمار می شوم
در نگاهش غرق می شوم
از عشق ِ او سیراب می شوم
ناگاه از خود بیزار می شوم
در آسمانش پر ِ پرواز می شوم
برای ِ من نیست ولی مال ِ او می شوم
آه خدا چقدر از این زندگی گاه و بیش خسته می شوم
منتظر ِ مرگ می شوم
ولی نه، امیدوار می شوم
بی مقدمه پایان می شوم

حامد - 23 بهمن 85