دریا پری کاکل زری قسمت دومی

پر می کشید مثل ِ خروس
می زد تو فرق ِ اختاپوس
می گفت که دریا تاریکه
یه جوب ِ خشک ِ باریکه
حوصله ام سر اومده
کفرم دیگه دراومده
نه کافه ای ، مغازه ای
نه اتفاق ِ تازه ای
همه کچل ، همه خواب
گندیده توی ِ مرداب
یه مشت نهنگ و ماهی
پوسیده تو سیاهی
تو این دیار مرده
دنیای ِ آب بُرده
شده ام یه ماهی دودی
نفله می شم به زودی
پاشم برم به بندر
به کافۀ غضنفر
به سینما ، عروسی
کلاس ِ انگلیسی
دنیای ِ آدمیزاد
درخت و خورشید و باد
کنار ِ مردم ِ پاک
خونه کنم روی ِ خاک،
پری بلا ، ماهی طلا
شکر خدا جات توی ِ دریا راحته
دریا جهان ِ نعمته
هرچی بخوای ، خورد و خوراک فراهمه
کور و کچل نیستی پری، چی چیت کمه؟
نگاه بکن دور و ورت
پشت ِ سرت
دریا جهان ِ خیرگی س
یه لحظۀ همیشگی س
ملال ِ عادت نداره
تیک تاک ساعت نداره
بدون دیوار و دره
شروع ِ بعد از آخره
حیف که نصیحت و پند
بکن نکن ، چون و چند
یاسین به گوش ِ خر بود
پری حسابی کر بود
یه ذره قد و قامت
الم شنگه ، قیامت
صبح تا غروب زار زار
مثل کلاغ ، قار قار
ای خدا ناقص شدم
طلا بودم مس شدم
دُمم مث ِ یه کیسه
چروک شده ، پلیسه
سر تا تهش یه مثقال
این همه داد و جنجال
خوب می کنم ، خوب می کنم
تو آستینا چوب می کنم
پند ِ شما آبکیه
مستحق ِ شیشکیه
بخواین نخواین ، میرم میرم
ایمنجا بمونم می میرم
تقصیر دریا بود که این
کولی خانوم ِ سرتق و انقده
ناز و بوس می کرد
این یه الف بچۀ ته تقاریش و
قد ِ یک دنیا لوس می کرد
باید می زد لِهش می کرد
حسابی تنبیه اش می کرد
می گفت پری
مگه خری ؟
تو دُم داری پا نداری
روی ِ زمین جا نداری
او اون همه شاش و تف و گرد و غبار
اون همه سوت و بوق و آژیر و هوار
ادامه دارد