دریا پری کاکل زری قسمت چهارمی

دید یه پسر راس راسی/ اِنقده گفت پرت و پلا / دنیا مث ِ یه ثراب

با تنبون ِ کرباسی /سلام سلام ، آقا طلا / از بخت بد همون وقت
جفت پاهاش تو گیوه/ شازده پسر، قند ِعسل / یه پیرمرد سرسخت
دستش یه بقچه میوه/ اتل متل، حسن کچل / دید یه پری بی حیا
با چشم ِ هاج و واجش/ دیوِ ِسفید، سنگ ِصبور / ابروکمون چش سیا
خیره شده به تاجش/ شمس وزیر، کک به تنور / نشسته با ناز و قِر
تو آدمی یا ماهی؟ /انقده و ِر زد یه نفس / با خنده و هِر و کِر
نجیب و سر به راهی؟ /تند و سمج، مثل مگس / تنگ ِ دل ِ زلفعلی
مال زمین یا آبی؟ /با دلیری / هوار کشید یا علی
حقیقتی یا خوابی؟ /با حرفای ِ دری وری / یه آدمه که دُم داره
یه حرف بزن چه تنبلی/ صد تا یه غاز / یه ماهیه که سُم داره
شاید که جادو جنبلی؟ /با ژست و ناز / دست نزنین نجاسته
اسمت چیه سلیطه /انقده گفت از این وری / درد و بلا و آفته
بی چادر و شلیته؟/ کاکل زری ، یار پری / دو عاشق ِ بی گناه
خانوم پری با اشوه/ ور نپری / کنار هم مثل ماه
با صدهزار کرشمه /که زلفعلی سرش منگ / پریدن از جایشون
خجالتی ، سرش خم /خیس ِعرق، نفس تنگ / لرزه به اندامشون
لباش و مالید بهم/ گفت ای پری / زلفعلی رنگش سفید
خوابید یه ور روی ِ آب /کاکل زری، خاک تو سری / دلش تو سینه تپید
دُمبش و داد پیچ و تاب /هلاکته / پری رو گرفت تو بغل
گفت سلام /عاشق سینه چاکته / دوید به سوی جنگل
درد و سلام /بپر رو دوشم / نپرس از احوالشون
به فارسی ِ خوب ِ دری /رو قاطر ِچموشم / مردم به دنبالشون
به من میگن خانوم پری/ با هم میریم به بندر / با چوب و سنگ و چماق
بعدش با ناز و ادا /به کافۀ غضنفر / پیاده یا رو الاغ
پرسید که اسم ِ شما؟/ با هاجر و مرضیه / حیوونیا هراسون
گفت پسرک با خنده/ شب اش میریم تعزیه / زدن به دشت و هامون
اسم ِ شریف ِ بنده/ تو کوه و دشت و درّه / سه روز و شب نشستن
زلفعلی خان ِ ذلفقار/ اِنقده خوش می گذره / چشاشون و نبستن
مال ِ دهات ِ شهسوار /رفتن با هم سواری / تا های و هوی و جنجال
فرزندِ مرحوم ِ قلی /تو دشت ِ صیفی کاری / بگیر بکش ، قیل و قال
معروف به سوت ِ بلبلی /تمام روز به خنده / تهدید و چوب و فلک
اسم ننه ام زیور گدا /مثل ِدو تا پرنده / فرو نشست، کم کمک
صیغه شده به کدخدا/ قایم موشک تو بیشه / خانوم پری کوچولو
خونه ام تو ده ِ میری میری/ پنهون شدن یه گوشه / نه دیو می شناخت نه لولو
تا آخر سرازیری /اوسابه دوش، کلاغ پر / نه عزرائیل نه شیطون
بازم میری/ تو بته های ِ گلپر / نه پاسبون نه زندون
تا می رسی ژاندارمری /زیر ِ درخت ِ چنار / بی خبر از خوب و بد
دست ِ چپت یه بقالی/ یه لقمه نون و خیار / داد و ستد، چون و چند
خشک ِ خالی /بعدش یه چرت عالی / خوش الکی، بی خیال
یه بند ِ رخت رو پشت ِ بوم/ هر دو حالی به حالی / تو تاریکی ، تو اون حال
اون طرفش باغ ِ عموم /وقت ِ غروب پای ِ نهر / می دید که توی ِ باغه
سرازیری دیگه تموم /یه لحظه تردید و قهر / نشسته رو الاغه

خونۀ ننه ام، پشت ِ حموم /یه ترس ِ ناگهانی / دورش چراغ و فانوس

خانوم پری دلش آب/ یه بهت ِ گنگ آنی / تنش لباس ِ عروس

تنش همه پیچ و تاب /یه دلهره بی نشون / طشت طلا زیر پاش

گفت آقای ذلفقار/ رفت تو جون هردوشون / داماد می میره براش

محترم و با وقار/ بگو مگو ، عر و ور / بهاره سال ِ دیگه اس

چه نکته دان و فاضلین/ تهدید و توپ و تشر / مشغول وصله پینه اس

چه با شعور و عاقلین /یه مرتبه گلاویز / اسمش شده سکینه

تو حرف زدن چه ماهرین/ یه ویشگون ِ سفت ِ ریز / رفته حموم خزینه

خواننده این یا شاعرین؟/ سه چهارتا مشتِ محکم / بچه اش با ضرب ِ ونگ ونگ

چه بوی خوب پشگلی/ کشیدن ِ موی هم / رو کرد به کاکل زری

الاغ ِ لنگ ِ خوشگلی /دهن کجی لجبازی / گفت : ای عزیز ِ پری

چه گیوه های ِ پاره ای/ اما دوباره بازی / می خوام بیام زنت شم

شلوار ِ خوش قواره ای /رفتن با هم بیابون / سِجافف ِپیرهنت شم

چه بقچه ای/ تماشای آسمون / شب بخوابم کنارت

دهان ِ مثل ِ غنچه ای/ تمام شب در سکوت / یکی یه دونه یارت

چه گونه ای، چه چالکی/ خیره به ماه و مبهوت / رو پشت ِ بوم بابات

زگیل و خال و سالکی/ وقت ِ سحر ناشتایی / تاپاله های گاوات

عجب سری/ سرشیر و نون و چایی / تو حوض و جوب ِ باغت

نگاه ِ گرم ِ محشری/ صدای شر شر آب / رو طاقچۀ اتاقت