من و تو

عزیزم ، عشقم ، قلبم
من و تو مثل دو تا کوهیم
که انگار به هم نمی رسیم
من و تو واسه هم دیریم
خیلی وقته که از همدیگه دوریم
فصلۀ بین ِ ما
شده از انیجا تا خدا
بیا کاری کنیم کارستون
بریم توی ِ قصه ها
که فردا ها
بشیم ورد زبون ِ بچه ها
قصمون جوادانه شه
بیا دیر و زودش کنیم
فاصله رو کمش کنیم
بازم همو بغل کنیم
بشیم دو تا پرنده
تو آسمون سفر کنیم
شبیش بشیم ، آبی شیم
بریم تو راه ِ خدا
تو راهمون ستاره رو سوار کنیم
بریم بالا ،تا خدا رو صداش کنیم
بگیم که ما با هم شدیم
دوباره یار ِ هم شدیم
به کوری ِ چشم ِ حسود رفیق شدیم
می خوایم با هم بمونیم
قدر ِ همو بدونیم
سنگ صبور ِ هم بشیم
دو یار ِ بی کلک بشیم
خبر دارش که کردیم
اجازش و بگیریم
از پیشش بریم
اول ستاره رو برسونیم به خونش
بدش بریم یه جایی که دیگه غم نباشه
کنار ِ هم بشینیم ، به هیچیم فکر نکنیم
همیشه با هم بمونیم
تو عشق ِ هم بسوزیم
حامد – بهمن 85